Będąc
ożywionym przez tak wiele prowokujących do myślenia obserwacji i
koncepcji na temat guru-tattvy i instytucji ISKCON-u, czuję potrzebę
wyrażenia pewnych idei i mojego zrozumienia tego tematu.
Śrila
Bhaktivinoda Thakura, podczas wskrzeszania ruchu Sankirtana Śri
Caitanyi Mahaprabhu zrozumiał, że zmasowane zadanie rozprzestrzeniania
Świadomości Kryszny na całym świecie, do każdego miasta i do każdej wsi,
nie będzie możliwe bez kolektywnego wysiłku zadedykowanych wielbicieli i
to przez kilka pokoleń. Dlatego widział on potrzebę powołania
instytucji i przedstawił jej plan w formie jego “Namahatta” (Bazaru
Świętego Imienia) i “Visva Vaisnava Raja-Sabha” (Królewskiego
Stowarzyszenia Vaisnavów z Całego Świata). Śrila Bhaktisidhanta
Sarasvati Thakura nadał kształt tej koncepcji pod postacią jego “Gaudiya
Matha”, a kiedy instytucja ta rozpadła się, Śrila Prabhupada wskrzesił
ducha jego Guru Maharaja poprzez ISKCON.
Ważne
jest, by zwrócić uwagę na fakt, że Śrila Bhaktivinod Thakur, Śrila
Bhaktisidhanta Sarasvati Thakura i Śrila Prabhupada, wszyscy trzej,
przykładali większą wagę do instytucji niż do swego własnego autorytetu.
Mimo, że byli oni założycielami i organizatorami swoich instytucji,
przyjęli w nich pozycje zwykłych członków. Na przykład Śrila
Bhaktivinoda Thakura indentyfikował się z pozycją zamiatacza Bazaru Namahatta.
Śrila Bhaktisidhanta Sarasvati Thakura nazywał siebie sługą Gaudiya
Matha, a Śrila Prabhupada identyfikował się jako zwykły członek
Zarządzającego Ciała ISKCON-u (GBC).
Mimo,
że Śrila Prabhupada rozprzestrzenił Świadomość Kryszny na cały świat w
zdumiewająco krótkim okresie dziesięciu lat, wiedział on, że nie będzie
ona w stanie dotrzeć do każdego miasta i do każdej wsi za jego życia; a
raczej, że będzie na to potrzeba całych pokoleń. Dlatego był taki
stanowczy co do skuteczności kontynuacji jego misji poprzez ISKCON.
Osobistości takie jak Śrila Bhaktivinoda Thakura, Śrila Bhaktisidhanta
Sarasvati Thakura i Śrila Prabhupada przychodzą obdarzyć ten świat łaską
"raz od wielkiego dzwonu". Jest to bezprzyczynową łaską Śri Caitanyi
Mahaprabhu, że te trzy wielkie osoby pojawiły się sukcesywnie jedna za
drugą. Ich pojawienie się na tej planecie było w zasadzie boską
aranżacją Śri Caitanyi Mahaprabhu by wskrzesić Jego Ruch Sankirtana i
wypełnić Jego przepowiednię, że Świadomość Kryszny rozprzestrzeni się do
każdego miasta i do każdej wsi. Mimo, że będąc upełnomocnionymi przez
Śri Caitanyę Mahaprabhu mogli osiągnąć wszystko co chcieli i mogli
dokonywać cudów, jednak dla spełnienia najwyższego celu misji Śri
Caitanyi Mahaprabhu położyli oni nacisk na zbiorową kontynuację tego
Ruchu poprzez instytucję. Śrila Bhaktisidhanta Sarasvati Thakura był
niezwykle znakomitą osobą, która przyciągnęła do Gaudiya Matha
niezliczone rzesze luminarzy jego czasów. Jednak wkrótce po jego
odejściu, mimo obecności tych luminarzy Gaudiya Matha rozpadła się i
nauczanie Świadomości Kryszny praktycznie ustało.
Śrila
Prabhupada wytłumaczył, że stało się to dlatego, że większość jego
prominentnych uczniów nie była w stanie zrozumieć doniosłości
kontynuacji jego misji poprzez instytucję jaką założył. Oni trzymali się
tradycyjnej koncepcji i doszli do wniosku, że duchowa spuścizna nie
może być skutecznie kontynuowana poprzez instytucję zarządzaną przez
grono zwykłych menadżerów. Przeciwstawili się instrukcji swego mistrza
duchowego i wyznaczyli acaryę [który ostatecznie upadł], a instytucja,
którą tak drobiazgowo budował zawaliła się.
By
uchronić od takiej niefortunnej możliwości ISKCON, Śrila Prabhupada z
naciskiem powtarzał nam byśmy nie popełnili tego samego błędu jaki
zrobili jego bracia duchowi po odejściu jego Guru Maharaja. Zalecał nam
kontynuowanie misji pod autorytetem zbiorowej struktury zarządzającej.
Niemniej jednak, po odejściu Śrila Prabhupada, i my w ISKCON-ie
zrobiliśmy podobny błąd. Myśląc, że Śrila Prabhupada wyznaczył 11
sukcesorów wpadliśmy w ten sam syndrom wyznaczania duchowych liderów
instytucji, zakładając, że po odejściu Śrila Prabhupada to oni
odziedziczyli ISKCON.
W roku 1987, jakieś 10 lat po odejściu Śrila Prabhupada, problem tego
błędu został podniesiony przez niektórych zainteresowanych liderów
ISKCON-u, ale nie został w pełni naprawiony. Przez dodanie następnych
guru i pozwolenie im na inicjowanie uczniów, błąd ten został tylko do
pewnego stopnia rozmyty, ale nie tak naprawdę naprawiony.
Niedawno
GBC boleśnie uświadomiło sobie, że dzięki temu błędowi powstała w
ISKCON-ie równoległa linia władzy (autorytetów), co spowodowało poważny
uszczerbek dla instytucji, oraz zdławiło wzrost Ruchu. Bardzo chwalebne
jest to, że GBC podeszło do zagadnienia poważnie i ciężko pracuje by ten
błąd naprawić.
W celu efektywnego powołania instytucji potrzebne są dwa zasadnicze
elementy – głowa instytucji i jej struktura zarządzająca. W ISKCON-ie
musimy mieć pełną jasność co do tego, że głową naszej instytucji jest
Śrila Prabhupada i że będzie on nią tak długo, jak długo będzie istniała
sama instytucja. Strukturę zarządzającą natomiast ustanowił sam Śrila
Prabhupada i jest nią GBC, prezydenci świątyń, liderzy departamentów
itd. i musi być ona tak funkcjonować bez odchyleń.
Gdyby
porównać instytucję jaką jest ISKCON do struktury korporacyjnej, to
musielibyśmy uznać, że właścicielem ISKCON-u jest Śrila Prabhupada, a
inni liderzy tej instytucji są menadżerami. Menadżerowie zarządzają i
mimo, że otrzymują oni swoją zapłatę oraz bodźce do działania, zysk
należy do właściciela. W ISKCON-ie ważne jest abyśmy jasno rozumieli
fakt, że w ISKCON-ie wszystko należy do Śrila Prabhupada, nawet
wielbiciele. Wtedy dopiero ten dławiący rozwój ISKCON-u błąd zostanie
naprawiony i Ruch Świadomości Kryszny ponownie zacznie rozwijać się
wielkimi skokami.
