Wykład wygłoszony w Mayapur podczas seminariów ILS 2014 przez Bhakti Charu Maharaja. Nagranie i tłumaczenie: Jagadisha das.
Hare Kryszna. No i jak, podoba Wam się seminarium Iskcon Leadership Sanga? OK, podoba się. Jak byście to wyrazili? [Bhaktowie: Hare Kryszna!] Tylko Hare Kryszna? [Bhaktowie: Haribol!!!] Nie, prawdziwym wyrazem uznania będzie gdy wrócicie tu znów na następne seminarium, które odbędzie się w roku 2016. A w roku 2016 będziemy obchodzili okrągłą rocznicę założenia ISKCON-u. To będzie wielka Iskcon Leadership Sanga. A naprawdę wspaniałym sposobem okazania waszego uznania byłoby wykreowanie przez te dwa lata kilku nowych liderów i zabranie ich tu ze sobą. Hare Kryszna.
Tytuł tego
spotkania brzmi: „Śrila Prabhupada dał nam wszystko, nawet
raganuga-bhakti”. Czy ktoś w ogóle ma jakiekolwiek wątpliwości, że Śrila
Prabhupada dał nam wszystko? Śrila Prabhupada dał nam wszystko, bez
żadnej wątpliwości. Ale tak się niefortunnie składa, że w ostatnich
czasach zaczęliśmy odnotowywać zjawisko, że pewne osoby zaczęły
rozpowszechniać ideę, że Śrila Prabhupada nie dał nam wszystkiego, że
dał nam tylko ABC życia duchowego. I żeby dostać najwyższą część
procesu, musimy udać się do nich. I bardzo niefortunnie, wielu
niewinnych bhaktów padło ofiarą tej propagandy. Dlatego podjęliśmy
decyzję, aby wszystkim jasno wytłumaczyć, że Śrila Prabhupada dał nam
nie tylko drogę do raganuga-bhakti, ale Prabhupada dał nam doskonałą
drogę do raganuga-bhakti, ustanowioną przez Samego Krysznę. To właśnie
dał nam Śrila Prabhupada. Ten właśnie temat będziemy omawiać dzisiaj.
Mimo, że Kryszna powiedział w Bhagavad-gicie (04.08): sambhavami yuge yuge – pojawiam się w każdej yudze, ale w rzeczywistości Kryszna, Najwyższa Osoba Boga, ta najwyższa Najwyższa Osoba Boga, nie przychodzi w każdej yudze. Kryszna przychodzi tylko raz w ciągu dnia Brahmy. A ile trwa dzień Pana Brahmy? Jeden tysiąc caturyug. Cztery yugi tworzą jedną caturyugę. Satya, Treta, Dvapara i Kali tworzą jedną caturyugę. I co tysiąc takich caturyug, czyli co 4.320.000.000 lat Kryszna pojawia się na tej planecie. Jest ustalone bardzo dokładnie kiedy Kryszna przychodzi osobiście, czyli Kryszna z Goloki-Vrindavan. Ten Kryszna. Ete camsa-kalah pumsah krsnas tu bhagavan svayam (SB.01.03.28). Ten svayam bhagavan przychodzi tylko raz w ciągu dnia Brahmy. A jaka jest różnica pomiędzy svayam bhagavan a ete camsa-kalah pumsah, czyli pełnymi częściami i częściami pełnych części? Jego części rezydują na planetach Vaikuntha. Inkarnacje Kryszny rezydują na planetach Vaikuntha. A Sam Kryszna mieszka gdzie? Na Goloce. Jestem pewny, że wiedzą o tym wszyscy. To są nauki Śri Caitanyi Mahaprabhu, aradhyo bhagavan vrajesa-tanayas. Najwyższa Osoba Boga jest synem Nandy Maharaja, a tad-dhama vrndavanam – Jego siedzibą jest Vrindavan.
Ramya kacid upasana vraja-vadhu-vargena ya kalpita – a to, w jaki sposób pasterki Vrindavan wielbią Krysznę, jest najwyższą formą wielbienia. I w celu nauczania tej formy wielbienia, Kryszna przychodzi raz w ciągu dnia Brahmy. A jaka jest różnica pomiędzy Vaikunthą a Vrindavan? Jaka jest różnica? Różnica jest taka, że na planetach Vaikuntha Narayan jest Najwyższą Osobą Boga. Ale we Vrindavan, Kryszna, oryginalna Osoba Boga nie jest Najwyższą Osobą Boga. Na Vaikunthach jest Najwyższą Osobą Boga, a we Vrindavan nie jest. Dlaczego tak jest? Dlatego, że we Vrindavan Kryszna rozkoszuje się trzema wyjątkowymi rodzajami związków. Co to za specjalne rodzaje związków? Te związki to sakhya, vatsalya i madhurya, związek przyjaźni, związek rodzicielski i związek małżeński. Te trzy rodzaje relacji z Kryszną dostępne są tylko we Vrindavan, nie są one dostępne na planetach Vaikuntha. Na planetach Vaikuntha wielbiciele wielbią Pana Narayana w nastroju santa i dasya. W związku neutralnym i w związku służenia. Taka w rzeczywistości jest pozycja żywych istot: jivera 'svarupa' haya – krsnera 'nitya-dasa'. Żywe istoty są naturalnymi, wiecznymi sługami Kryszny. Taka jest ich ogólna, konstytucjonalna pozycja. Ale we Vrindavan, Kryszna umożliwia Swoim wielbicielom rozwinięcie tych trzech, bardzo szczególnych relacji z Nim: przyjaźni, rodzicielskości i małżeństwa. Tych związków nie można rozwinąć z Najwyższą Osobą Boga. Dlaczego? Ponieważ przyjaźń pojawia się pomiędzy osobami równymi sobie. A kto może się równać z Najwyższą Osobą Boga? Nikt. W związku przyjaźni jest równość, a co powiemy o związku rodzicielskim, gdzie wielbiciel przyjmuje pozycję nadrzędną, a Kryszna przyjmuje pozycję podrzędną? Wielbiciele, matka i ojciec, mają pozycję nadrzędną, a Pan przyjmuje pozycję podrzędną. A kto może zająć pozycję wyższą niż Najwyższa Osoba Boga? Nikt. A związek madhurya przypomina relację pomiędzy młodym chłopcem i młodą dziewczyną, którzy nie są małżeństwem. Są dwa rodzaje takich związków. Jeden jest relacją pomiędzy mężem i żoną, a drugi jest relacją pomiędzy kochankami. Tym związkiem Kryszna rozkoszuje się we Vrindavan z pasterkami gopi. Tak naprawdę we Vrindavan jest to związek dominujący. Dominującą rasą we Vrindavan jest tak naprawdę madhurya. I nie tylko madurya. Jaya jayojjwala-rasa sarva-rasa-sar / parakiya-bhave jaha brajete pracar. Najwspanialszy i najsmakowitszy związek ze wszystkich. Ze wszystkich pięciu rodzajów związków, najwznioślejszym jest związek miłosny pomiędzy ukochanym i ukochaną. Bez zwracania uwagi na formalne kwestie związane ze ślubem, bez zwracania uwagi na normy społeczne, bez zwracania uwagi na moralność. Po prostu miłość, miłość i nic innego jak miłość. Najwznioślejszy związek to parakiya rasa. Takie jest Vrindavan.
Zwróćmy teraz uwagę, że nikt nie może stać się równy Najwyższej Osobie Boga, ani nikt nie może stać się nadrzędny w stosunku do Najwyższej Osoby Boga. Ale jeśli Najwyższa Osoba zechce stać się równym komuś, to czy nie może tego zrobić? Może. Jest Najwyższą Osobą Boga, może zrobić wszystko co tylko zechce. Nikt nie może stać się nadrzędnym w stosunku do Najwyższej Osoby Boga, ale On może stać się podrzędnym w stosunku do kogoś, jeśli tylko zechce. To właśnie robi On we Vrindavan. Ale żeby to zrobić, musiał ukryć Swoją tożsamość jako Najwyższej Osoby Boga. Dlatego we Vrindavan Kryszna nie gra roli Najwyższej Osoby Boga, a gra rolę chłopca pasterza. Nie można rozwinąć relacji przyjaźni, rodzicielskiej i małżeńskiej z Najwyższą Osoba Boga, ale z chłopcem pasterzem można ją rozwinąć bez problemu. To właśnie zrobił Kryszna we Vrindavan, przy pomocy yoga-mayi. Spowodował, że wszyscy zapomnieli o Jego pozycji jako Najwyższej Osobie Boga.
Są dwa rodzaje zapomnienia. Jeden rodzaj pochodzi z ignorancji, a drugi rodzaj pochodzi... z miłości. Zapomnienie z powodu ignorancji możemy zrozumieć bez trudu, ale zapomnienie z powodu miłości? Zastanówmy się nad tym chwilę. Np. syn jakiejś kobiety został prezydentem kraju. To nie jest tak, że jego matka nie jest tego świadoma, że został on prezydentem, ale czy ona traktuje go jak prezydenta kraju? Czy jakakolwiek matka tak postępuje? Nie, a dlaczego? Z powodu jej miłości. Mimo, że wie, że jej syn został prezydentem, to z powodu swej miłości ona nie traktuje go jak prezydenta. Traktuje go jak swego syna. To właśnie wydarzyło się we Vrindavan dzięki działaniom yoga-mayi. Z powodu swej intensywnej miłości do Kryszny, mieszkańcy Vrindavan jakoś zapomnieli, że Kryszna jest Najwyższą Osoba Boga. Może to nie tak, że zapomnieli, ale dla nich nie miało to znaczenia. Ich postawę można wyrazić słowami: „Może i jesteś Najwyższą Osobą Boga, ale co z tego? To co ma znaczenie to to, że nie jesteśmy w stanie żyć bez kochania Ciebie”. Taki jest nastrój mieszkańców Vrindavan. Dlatego we Vrindavan to co wielbiciele czują do Kryszny, to czysta miłość. Czysta miłość.
Jednym z sanskryckich określeń intensywnej miłości jest słowo raga, które dosłownie oznacza „kolor serca”. A skąd płynie miłość? Miłość płynie z serca. A wszystko co jest w sercach mieszkańców Vrindavan, to miłość do Kryszny. Dlatego wielbiciele ci znani są jako ragatmika-bhaktowie. Towarzysze Kryszny z Vrindavan są bhaktami ragatmika. A sanskryckie słowo anuga, oznacza „podążać za”, „iść w ślady”. Więc gdy ktoś podąża śladami jakiegoś mieszkańca Vrindavan i wykonuje swą służbę oddania, to to nazywa się raganuga-bhakti. Jest to kombinacja dwóch słów: raga i anuga. Ilu z was tutaj zna sanskryt? Ok, więc wiecie co oznacza raganuga. Tak jest też w Hindi i w Bengali. Podążanie więc za ragatmika-bhaktą nazywa się raganuga-bhakti.
Teraz wróćmy do Caitanya-Caritamrity. Trzeci rozdział CC opisuje cel pojawienia się Kryszny, zewnętrzne powody pojawienia się Kryszny.
Anarpita-carim cirat karunayavatirnah kalau
samarpayitum unnatojjvala-rasam sva-bhakti-sriyam
harih purata-sundara-dyuti-kadamba-sandipitah
sada hrdaya-kandare sphuratu vah saci-nandanah.
To, co nie było dane nigdy wcześniej. Słowo cirat oznacza bardzo, bardzo długi czas. Jak długi? Tysiąc caturyug. W poprzednim dniu Pana Brahmy, kiedy Kryszna pojawił się w Dvapara-yudze, w siódmej Manvantarze – Vaivasvata Manu, w dwudziestej ósmej Dvapara-yudze, wtedy dał to po raz ostatni. Minęło więc dwadzieścia osiem caturyug, minęła noc Brahmy, nastąpił następny dzień, obecny dzień Brahmy. Dlatego anarpita-carim cirat, bardzo długi czas. Karunayavatirnah kalau – bardzo miłosiernie Kryszna pojawił się aby dać TO żywym istotom. A co dać? Samarpayitum unnatojjvala-rasam sva-bhakti-sriyam. Co oznacza sva-bhakti? Oddanie do Siebie. A sriyam oznacza bogactwo, skarb. Co jest tym bogactwem? Unnatojjvala-rasam – niezrównany i najwznioślejszy nastrój oddania. Oddanie do Siebie w niezrównanej i najwznioślejszej postaci. A co jest tym oddaniem? Madhurya-rasa w nastroju parakiya.
Wersety z trzeciego rozdziału CC Adi mówią:
yathesta vihari' krsna kare antardhana
antardhana kari' mane kare anumana (Adi 3.13)
cira-kala nahi kari prema-bhakti dana
bhakti vina jagatera nahi avasthana (Adi 3.14).
Po odbyciu Swych rozrywek, Kryszna zniknął. Po czym zaczął się zastanawiać, że nie obdarował żywych istot prema-bhakti, taką jaka panuje we Vrajy. „Przez długi czas nie obdarowałem mieszkańców tego świata niezanieczyszczoną służbą oddania do Mnie. Bez takiego miłosnego przywiązania do Mnie, egzystencja świata materialnego jest bezużyteczna.” Tak więc Kryszna przyznaje, że egzystencja tego świata pozbawiona miłośnej relacji jaka panuje we Vrindavan, nie ma znaczenia. Tak więc celem naszej egzystencji tutaj jest rozwinięcie Vraja-prema. I tu Kryszna ma problem. Posłuchajcie uważnie.
Sakala jagate more kare vidhi-bhakti / vidhi-bhaktye vraja-bhava paite nahi sakti (Adi 3.15).
„W całym świecie ludzie wielbią Mnie według zaleceń pism. Ale przez samo przestrzeganie takich zasad regulujących nie można rozwinąć takich miłosnych sentymentów jakie mają wielbiciele z Vrindavan.”
Widzicie jaki problem Kryszna musi rozwiązać? „Każdy pełni służbę dla Mnie według zasad regulujących zawartych w pismach, ale przez przestrzeganie zasad zawartych w pismach nie można dostać się do Vrindavan.” Ile jest rodzajów praktyki oddania? Są dwa rodzaje, vaidhi-bhakti i raganuga-bhakti. Kiedy podążasz za zasadami regulującymi pism, to jest to vaidhi-bhakti, i jest jeszcze raganuga-bhakti, która po prostu oznacza czyste oddanie wynikające z czystej miłości w sercu.
Kryszna mówi, że wszyscy pełnią służbę dla Niego według zasad vaidhi-bhakti. A dokąd udaje się osoba, która pełni służbę oddania według zasad vaidhi-bhakti? Na Vaikunthy. A jeśli ktoś uda się na Vaikunthy, to otrzyma tam swoją svarupę, duchową tożsamość, która jest wieczna i niezmienna. I taka osoba utknęła na planetach Vaikuntha. Z Vaikunthy nie ma przejścia do Vrindavan. Słyszymy o tym w następnych dwóch wersetach:
aisvarya-jnanete saba jagat misrita
aisvarya-sithila-preme nahi mora prita (Adi 3.16)
„Znając Me bogactwa, cały świat spogląda na Mnie z bojaźnią i szacunkiem. Ale oddanie osłabione przez taką cześć nie pociąga Mnie.” Następny werset jest jeszcze dobitniejszy.
aisvarya-jnane vidhi-bhajana kariya
vaikunthake yaya catur-vidha mukti pana (Adi 3.17).
„Poprzez spełnianie takiej uregulowanej służby oddania z czcią i szacunkiem można udać się na Vaikunthę i osiągnąć cztery rodzaje wyzwolenia.”
Gdy ktoś udaje się na Vaikunthę to osiąga cztery rodzaje wyzwolenia, zwane svarupya, samipya, salokya i sarshti. Dostaje taką samą postać jak Pan, ma bliskie towarzystwo Pana, mieszka na tej samej planecie co Kryszna, a nawet może posiadać takie same bogactwa jak Kryszna. Takie są cztery rodzaje wyzwolenia osiągane na Vaikunthach. Teraz widzicie więc jaki problem Kryszna miał do rozwiązania. Wszyscy pełnią służbę dla Niego podążając ścieżką vaidhi-bhakti, a poprzez tę ścieżkę uda się na Vaikunthy. W takim razie jak ktokolwiek i kiedykolwiek będzie mógł udać się do Vrindavan? Podążając ścieżką vaidhi osiąga się Vaikunthy i Vrindavan nie jest dla takiej osoby dostępne.
Oczywiście, kiedy Kryszna ma problem, to ma również jego rozwiązanie. W końcu jest Najwyższą Osobą Boga. To co niemożliwe, On może uczynić możliwym. Więc z jednej strony wydaje się, że osiągnięcie Vrindavan jest niemożliwe. Zwróćmy teraz uwagę na jeden punkt, a mianowicie, że służba oddania musi być wykonywana poprzez przestrzeganie zasad regulujących zawartych w pismach. Rupa Gosvami w Bhakti-rasamrita-sindhu stwierdza wyraźnie:
sruti-smrti-puranadi-
pancaratra-vidhim vina
aikantiki harer bhaktir
utpatayaiva kalpate (BRS.01.02.101)
Jeśli ktoś wykonuje służbę oddania bez przestrzegania zasad pism, takich jak sruti, smriti itd., to niezależnie od tego jak szczera ta służba będzie, spowoduje jedynie zamieszanie w społeczeństwie. A więc szczerzy bhaktowie zawsze będą przestrzegać zasad. Więc Kryszna chce otworzyć dla wielbicieli bramy Vrindavan, aby mieli do niego wstęp, ale poprzez podążanie vaidhi-bhakti każdy utknie na Vaikunthach. Jak więc rozwiązać ten problem? Kryszna zdecydował się przyjść wcielając się w rolę Swego własnego wielbiciela. Mówiąc inaczej, jeśli służysz Najwyższej Osobie Boga poprzez vaidhi-bhakti – lądujesz na Vaikunthach, a jeśli służysz Najwyższej Osobie Boga który pojawił się jako Swój wielbiciel – udajesz się do Vrindavan. Oto proste rozwiązanie dla złożonego problemu. Tak właśnie Kryszna rozwiązał ten problem. Kryszna pojawił się jako wielbiciel. I kiedy ktoś pełni służbę oddania dla Tego Kryszny w postaci wielbiciela, to zyskuje uprawnienia do wejścia do Vrindavan.
Wejdźmy teraz do innego obszaru rozważań. Może pojawić się pytanie: „Maharaja, najpierw powiedziałeś, że metodą wejścia do Vrindavan jest raganuga-bhakti, a teraz mówisz że służenie Caitanyi Mahaprabhu poprzez vaidhi-bhakti pozwoli na wejście do Vrindavan?” Kryszna pojawił się w postaci wielbiciela. Jak należy to rozumieć? Kryszna przyjął nastrój Śrimati Radharani. Radha-krsna-pranaya-vikrtir hladini-saktih. Radha i Kryszna, czyli energia i posiadacz energii. Bhuvi pura deha-bhedam gatau tau (Adi 1.5). W przeszłości Oni się rozdzielili. Ale:
caitanyakhyam prakatam adhuna
tad-dvayam caikyam aptam
radha-bhava-dyuti-suvalitam
naumi krsna-svarupam (Adi 1.5)
– kim jest ten Caitanya Mahaprabhu? To Kryszna w nastroju i karnacji Śrimati Radharani. Co więcej, należy zrozumieć, że nie, że Kryszna przyjął nastrój Radharani, ale można powiedzieć, że jest Radharani. Dlaczego? Radharani jest personifikacją maha-bhavy. Jeśli odjąłbyś bhavę, to coż by pozostało? Tak więc Caitanya Mahaprabhu to jest Radha-Kryszna w doskonałej harmonii.
Wróćmy teraz do definicji raganuga-bhakti. Podążanie za ragatmika-bhaktą z Vrindavan jest raganuga-bhakti. Kiedy podążamy więc za Caitanyą Mahaprabhu, to za kim podążamy? Czyj nastrój przyjął Kryszna? Śrimati Radharani. Więc kiedy podążamy za Caitanyą Mahaprabhu, to za kim podążamy? Podążamy za Śrimati Radharani, największą z ragatmika wielbicielek. Spójrzcie więc jak wspaniale to wszystko Kryszna zaaranżował, że vaidhi-bhakti do Caitanyi Mahaprabhu automatycznie zostanie przetransformowana w raganuga-bhakti. A więc problem został rozwiązany. Kryszna rozwiązał go w najpiękniejszy sposób.
Teraz podam wam kontekst, który podpiera te stwierdzenia. Takie rozumienie tematu tkwiło we mnie gdy czytałem Navadvip-dham Mahatmya. Navadvip-dham Mahatmya przeczytałem pewną ilość razy, ale ostatnim razem, zwróciło moją uwagę pewne stwierdzenie. Gdy Nityananda Prabhu zabrał Jivę Gosvamiego na parikram i po pakrikramie instruował Jivę Gosvamiego, to poczynił następujące stwierdzenie: „Kiedy wielbienie Gaurangi w dasya-rasa osiąga w sercu żywej istoty pełnię dojrzałości, madhurya-rasa w naturalny sposób rozwija się w jego sercu. Od tego momentu wielbienie Gaurahari kwalifikuje tę osobę do wielbienia Radhy i Kryszny we Vrindavan. Wtedy Gauranga zatapia wielbiciela w nektarze wiecznych rozrywek Radhy i Kryszny, do których dołącza w momencie osiągnięcia Vrindavan.” Widzicie, jak pięknie jest to ustawione? Służ Caitanyi Mahaprabhu w dasya-rasa, podążając procesem vaidhi-bhakti. A to zostanie zmienione w sercu na madhurya-rasę. Przeczytam jeszcze raz to zdanie: „Wtedy Gauranga zatapia wielbiciela w nektarze wiecznych rozrywek Radhy i Kryszny.” A więc służcie Caitanyi Mahaprabhu przestrzegając zasad regulujących, a madhurya-rasa zamanifestuje się w waszych sercach automatycznie.
yatha yatha gaura padaravinde
vindeta bhaktim krta-punya-rasih
tatha tathotsarpati hrdy akasmad
radha-padambhoja-sudhambu-rasih
W miarę gdy ktoś rozwija oddanie do lotosowych stóp Śri Caitanyi Mahaprabhu, gaura padaravinde – lotosowe stopy Śri Caitanyi Mahaprabhu, dzięki krta-punya-rasih – mnóstwu zgromadzonych pobożnych czynności... musimy rozumieć, że przywiązanie do lotosowych stóp Śri Caitanyi Mahaprabhu jest rezultatem niepojętej łaski... i co się dzieje dalej? – tatha tathotsarpati – stosownie do rozwijania tego przywiązania, pojawia się hrdy akasmad – z serca, nagle, niespodziewanie, radha-padambhoja-sudhambu-rasih – jego serce zostanie zalane nektarem płynącym z lotosowych stóp Śrimati Radharani. A co jest tym nektarem emanującym z lotosowych stóp Śrimati Radharani? Madhurya-rasa, miłosny związek z Kryszną we Vrindavan.
Tak więc Śrila Prabhupada dał nam nawet raganuga-bhakti. A co mówił? Po prostu służcie Caitanyi Mahaprabhu poprzez vaidhi-bhakti. A jak się służy Caitanyi Mahaprabhu według zaleceń pism? Poprzez sankirtana-yajnę. Śri Kryszna Caitanyę wielbi się poprzez sankirtana-yajnę. Wielbijcie więc Caitanyę Mahaprabhu według pism, a kiedyś niespodziewanie dzięki łasce Gaurasundary, Caitanyi Mahaprabhu, wasze serce zostanie zatopione w nektarze płynącym z lotosowych stóp Śrimati Radharani. Nie ma więc powodu, by iść gdziekolwiek, do kogokolwiek. Śrila Prabhupada dał nam wszystko w najdoskonalszy sposób. Jak widzimy, tak wielu bhaktów – którzy, mimo że wykonują służbę oddania – często nie rozumieją instrukcji mistrzów duchowych. Np. Śrila Bhaktisiddhanta Thakur z naciskiem mówił każdemu przed swoim odejściem, aby zachowali instytucję, Misję Gaudiya, przez zbiorowe zarządzanie towarzystwem. Ale nikt nie wziął tej instrukcji na poważnie. Jedyną osobą, która wzięła ją na poważnie był Śrila Prabhupada. Dlatego widzimy co robi ISKCON. ISKCON kontynuuje działanie w linii Śrila Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakura. Nawet gdy zobaczyli, że ich instytucja się rozpadła, ciągle nie byli w stanie zrozumieć wagi i konieczności kolektywnego zarządzania. Po prostu wyznaczyli acaryę-sukcesora. A Śrila Prabhupada stworzył GBC i zarządził kolektywne utrzymywanie naszej organizacji, czego rezultatem – po czterdziestu ośmiu latach istnienia ISKCON-u – jest jego silna pozycja. Pozycja, która jest coraz lepsza i lepsza. Z drugiej strony, wyobraźmy sobie co by się wydarzyło, gdyby Śrila Prabhupada wyznaczył sukcesora-acaryę. Pojawiła się kiedyś koncepcja, że Śrila Prabhupada wyznaczył grupę acaryów, ale zauważmy, że większość z nich zawiodła. Czy możecie sobie wyobrazić co byłoby z ISKCON-em, gdyby kontynuowano koncepcję jednego acaryi? Co uratowało ISKCON? Koncepcja GBC, ciała zarządzającego kolektywnie. A jednocześnie, tak! – mamy acaryę! Kto jest tym acaryą? Śrila Prabhupada, założyciel-acarya. Dla wszystkich wielbicieli w ISKCON-ie i na wieczne czasy. On pozostanie na zawsze acaryą każdego z nas. Inni oczywiście się pojawią (mistrzowie duchowi), ale co oni będą robić? Będą asystować Śrila Prabhupadzie. Oni wezmą swych uczniów i przyprowadzą do Śrila Prabhupady. I w taki sposób ISKCON przetrwa tysiące lat.
Jestem przekonany, że nie dacie się zwieść tego rodzaju nonsensownej propagandzie, że niby Śrila Prabhupada nie dał nam wszystkiego, i że musicie przyjść do „nich” aby poznać najwyższe tajniki bhakti-yogi. Ale proszę, przekażcie to zrozumienie też innym bhaktom i chrońcie naszą duchową organizację. Prabhupada dał nam wszystko, w najdoskonalszy możliwy sposób. A jeśli kiedyś przyjdzie ktoś i zacznie robić wrogą propagandę, powiemy mu „zabieraj się stąd, po prostu zabieraj się stąd”. Dziękuję bardzo. Wszelka chwała dla ŚP!
Ktoś z sali: Hare Kryszna Maharaja, dziękuję za wspaniały wykład. Właśnie się zastanawiałem czy podejmowałeś jakieś próby rozprzestrzenienia tego zrozumienia które zaprezentowałeś, wśród różnych liderów ISKCON-u w ostatnich latach... [niezrozumiałe]..., ponieważ to co mówiłeś, brzmiało logicznie.
Bhakti Charu Swami:
Dziękuję za pytanie. Widzisz, z natury jestem osobą nieśmiałą. Nie mam w
naturze zdecydowanego rozgłaszania mojego stanowiska, dyskutowaliśmy
te sprawy raczej w zamkniętych kręgach. Ale zauważyłem, że starsi
bhaktowie w ISKCON-ie dają odzew na ten temat. Teraz miałem sposobność
zaprezentowania go szerszej publiczności podczas ILS. Coraz bardziej
dociera do mnie potrzeba zaprezentowania tego tematu w sposób bardzo
systematyczny. Nawet dzisiaj rano otrzymałem list od jednego z moich
braci duchowych, który poprosił mnie o zaprezentowanie tego tematu w
postaci broszury czy książki. Postanowiłem zrobić to i poprosiłem mojego
sekretarza o zrobienie transkrypcji wykładu.
Ktoś z sali: [niezrozumiałe]... Chciałem prosić o wyjaśnienie jednej kwestii. Ponieważ jest powiedziane, że Radharani i gopi są personifikacją raganuga-bhakti, a oni mówią, że Śrila Prabhupada nie mówił o tych sprawach i mówią, że Kryszna może dać bezpośrednie zrozumienie, Radharani może dać Swą łaskę...
Bhakti Charu Swami:
Ok, zrozumiałem o co ci chodzi. Ale my tutaj nie rozmawiamy o
raganuga-bhakti. Tutaj mówimy o tym, jak Prabhupada podążając za
aranżacją poczynioną przez Krysznę, daje nam raganuga-bhakti w
najdoskonalszy możliwy sposób. Naszą sprawą jest podążanie procesem
vaidhi-bhakti za Caitanyą Mahaprabhu. A reszta pojawi się automatycznie.
Taki jest cel tego wykładu. My nie zajmujemy się tutaj zagadnieniami
raganuga-bhakti jako takimi. A poza tym nie wiem skąd masz tę
informację, że Radharani i gopi są personifikacjami raganuga-bhakti?
Nie, one nie są personifikacjami raganuga-bhakti. Kiedy ktoś wykonuje
służbę oddania podążając za nimi, to jest raganuga-bhakti. Kto ma teraz
mikrofon? O, ta mataji już długo podnosi rękę...
Ktoś z sali: Hare Kryszna Maharaja. Dziękuję bardzo. Mam bardzo krótkie pytanie. Mówisz, że kiedy przychodzi Pan Caitanya, to jest Kryszna w nastroju Radharani... [niezrozumiałe]
Bhakti Charu Swami:
Ok, Oni stają się jednością. Radha i Kryszna stają się jednością i to
jest Caitanya Mahaprabhu. W prostych słowach można powiedzieć, że kiedy
Kryszna obejmuje Radharani, to jest to Caitanya Mahaprabhu. Oni dwoje
stają się Jednym.
Ktoś z sali: Kiedy wielbimy Caitanyę Mahaprabhu... [niezrozumiałe]... pozostałe dwie rasy [niezrozumiałe]
Bhakti Charu Swami:
We Vrindavan są trzy nastroje, ale spośród nich głównym jest
madhurya-rasa. A sakhya i vatsalya stoją po bokach. Związki
przyjacielskie i rodzicielskie wzmagają i wspierają rasę dominującą. A
Kryszna przyzna nam to, co zechce. To nie jest tak, że będziemy się
domagać: „ja chcę sakhya-rasę, a ja chcę vatsalya-rasę...” Nie. Naszym
zadaniem jest służyć w nastroju dasya i po prostu zobaczymy, czym
Kryszna nas obdaruje.
Ktoś z sali: Hare Kryszna Maharaja. Czy w takim razie nie ma potrzeby dyskutowania szczegółów rozrywek Radha-Kryszny, a tylko rozmawiać o rozrywkach Mahaprabhu, chyba że zostaniemy autoryzowani przez mistrza duchowego?
Bhakti Charu Swami:
Dobre pytanie. Oczywiste jest, że bhaktowie chcą wiedzieć [interesują
się]. Gdy udajesz się do Vrindavan i widzisz rozrywki Kryszny, to
naturalnie chciałbyś o tych rozrywkach rozmawiać. Nie ma w tym nic
złego. Ale to czego powinniśmy unikać, to kultywowania raganuga-bhakti
przedwcześnie... [niezrozumiałe]. Ale co oznacza raganuga-bhakti? Że
jest raga, że jest raganuga-sadhana. To jest punkt, kiedy przyjmuje się
duchową tożsamość i w tej duchowej tożsamości praktykuje się raganugę.
Takie osoby zwane są bhajana-nandi. Ale żeby osiągnąć tę platformę,
musimy podążać vaidhi-bhakti i najpierw być gosthy-anandi. Praktykowanie
raganuga-bhakti oznacza otrzymanie swojej siddha-svarupy. Ktoś może być
chłopcem pasterzem, może być towarzyszem Nandy i Yasody, albo może być
jedną z manjari, itd. Ale tego nie można kultywować w sposób sztuczny.
Jeśli zostanie to naturalnie rozwinięte, to... [niezrozumiałe]. To co
się dzieje w imię siddha-pranali i tego typu rzeczy które mają miejsce
we Vrindavan, to po prostu niekwalifikowany guru daje niekwalifikowanemu
uczniowi jego wyimaginowaną tożsamość. „Jesteś taką to, a taką gopi.
Nosisz sari w takim to, a takim kolorze. Masz tyle, a tyle lat. Taka
jest twoja służba.” To przeciwko temu Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati i
Śrila Prabhupada tak stanowczo protestowali. Jeśli rozwiniesz swoją
duchową tożsamość, to tak, wtedy raganuga-bhakti. Ale zanim to nastąpi,
wykonuj służbę oddania w vaidhi-bhakti.
Ktoś z sali: [Niezrozumiałe]
Bhakti Charu Swami:
[Niezrozumiałe]... przedwczesne, niedojrzałe zapuszczanie się w
zakazane rejony jest odradzane, nawet nie tylko odradzane, a całkowicie
zakazane. Najpierw bądź odpowiednio kwalifikowany, poczekaj aż Caitanya
Mahaprabhu [niezrozumiałe]. Jest już godzina jedenasta. Jeszcze tylko
jedno pytanie proszę.
Ktoś z sali: [Niezrozumiałe]
Bhakti Charu Swami:
Celny punkt. Widzisz, my, Gaudiya Vaisnavowie mamy bardzo specyficzny
nastrój. Mianowicie, nie chcemy widzieć Radharani oddzielonej od
Kryszny. Naszym zadaniem jest doprowadzić Krysznę do Radharani. Dlatego
nie intonujemy samego imienia Radharani bez imienia Kryszny. Hare
Kryszna, Radha-Kryszna, Radha-Syamasundar, w porządku, ale generalnie
nie mówimy Radhe Radhe itd. Nawet kiedy we Vrindavan ktoś zwracał się do
Śrila Prabhupady Radhe Radhe, Prabhupada odpowiadał Hare Kryszna. Taki
jest nasz nastrój. Bardzo wszystkim dziękuję. Wszelka chwała dla Śrila
Prabhupady!
